มังกรบินฝ่าคลื่นลม (พ.ศ. 2507 - 2534)
ปี 2507 ลูกชายของคุณขี่ลิ้ม “คุณวรเทพ จิตตขจรเกียรติ” ซึ่งขณะนั้นมีอาชีพเป็นเซลส์ขายยาในต่างจังหวัด กลับมารับช่วงกิจการของครอบครัว โดยการบุกเบิกหาลูกค้าเพิ่มเติม โดยขอเช่ารถจากเพื่อนบ้านไปหาลูกค้าทางภาคอีสาน กับตะวันออก
ในสมัยนั้นถนนหนทางไม่สะดวกสบายเหมือนในปัจจุบัน จึงต้องใช้เวลาเป็นเดือนกว่าจะกลับมากรุงเทพฯ สักครั้งหนึ่ง พอถึงหน้าฝนทางขาดรถวิ่งไม่ได้ ก็ต้องยกรถขึ้นรถไปเพื่อเดินทางต่อ นี่เป็นการต่อสู้ชีวิตเสี้ยวหนึ่งที่คุณวรเทพต้องพบเจอ อีกทั้งยังต้องต่อสู้กับกาแฟเจ้าอื่น ๆ ในตลาด แต่คุณวรเทพก็ไม่ละความพยายามนำพากาแฟโบราณตรามังกรบินให้ดำเนินต่อไปได้อย่างสง่างาม จนกระทั่งปี 2513 ได้ทำการย้ายโรงงานไปอยู่ในซอยจรัญสนิทวงศ์ 31
ในปี 2518ได้เกิดวิกฤตกาแฟขึ้น เมื่อร้านกาแฟแบบชงได้ปิดตัวลงจำนวนมาก เนื่องจากมีการเก็บภาษีร้านกาแฟ อีกทั้งธุรกิจประเภทเครื่องดื่มชูกำลัง และกาแฟสำเร็จรูปเริ่มเข้ามามีบทบาทมากขึ้น รวมถึงความเข้มงวดของกระทรวงสาธารณสุขในสมัยนั้น เนื่องจากคิดว่ากาแฟโบราณมีการใส่สีดำ ซึ่งคุณวรเทพและเพื่อนในวงการกาแฟได้รวมตัวกันก่อตั้งสมาคมผู้คั่วกาแฟขึ้น
โดยคุณวรเทพรับหน้าที่เป็นเลขาธิการสมาคม เพื่อเข้าชี้แจงกับทางกระทรวงสาธารณสุขว่า กาแฟโบราณที่ใช้ทำโอเลี้ยงนั้นมีสีดำ เพราะใช้สีธรรมชาติคือน้ำตาลเคี่ยวมิได้ใช้สารเคมี หรือสีผสมอาหารแต่อย่างใด จึงไม่เป็นอันตรายกับผู้บริโภค ซึ่งในขณะนั้นมีโรงงานคั่วกาแฟในกรุงเทพฯ และต่างจังหวัดอยู่ร่วม 100 โรงงาน รวมถึงที่คั่วเองเป็นอุตสาหกรรมในครัวเรือนด้วย
ในช่วงเวลาที่ลูกค้าเริ่มหายไปภรรยาของคุณวรเทพ คือ คุณสมศรี ปูนพูลโภค เป็นกำลังสำคัญคนหนึ่งที่เข้ามาดูแลกิจการ และมีคุณเดชา ตั้งรัตนาพิบูล หรือเฮียฮวด ทำหน้าที่เป็นหลงจู๊ เป็นผู้ส่งสินค้าในภาคอีสาน ซึ่งเหลือเพียงรายเดียว จนผ่านวิกฤตมาได้จนทุกวันนี้ จึงพูดได้ว่า ถ้ากาแฟโบราณตรามังกรบินไม่มีเฮียฮวดที่ส่งกาแฟสายอีสานให้กับโรงงาน คงไม่มีกาแฟโบราณตรามังบินในวันนี้
